Heroes of Might and Magic V

Gość

Mógłbym pisać długo o wielkim wyzwaniu, jakie stoi przed Nival Interactive. Mógłbym wspomnieć, jak wielka nagroda ich czeka, jeśli stworzą prawowitą kontynuację serii Heroes of Might & Magic. Mógłbym też ostrzec, w jakim zakątku swych ciał będą ich mieć fani, jeśli zawiodą. O tak, mógłbym... ale właściwie po co?

Oto Twórcy, w których pokładam całą swą ufność, cieszę się i raduję z Ich dzieła! Albowiem HOMMV spocznie na górze swych przodków, niezdobytą twierdzę części trzeciej zgniecie, zwali, zrzuci w proch na ziemię. A chwale Jego nie będzie końca!

Na co my jeszcze czekamy?

Historia tworzenia Heroesów przypomina powoli scenariusz do filmu „Duke Nukem Forever”. Początkowo gra miała się ukazać „najszybciej, jak to możliwe”, później w ramach substytutu stworzono szereg kiepskich produkcji ze wspólnym członem „Might & Magic”. Z powodu tej durnej polityki „odcinania kuponów” upadło 3DO, prawa do tytułu przejął Ubisoft, który z kolei oddał pieczę nad całością grupie Nival. Nadeszła dłuuuga cisza, rozwiewana niekiedy przez lakoniczne informacje z trzeciej ręki, aż tu nagle – ledwie się obejrzeliśmy – i nastał wrzesień 2005.

Ruszyły zamknięte betatesty. Podczas ich trwania, fani przekazali developerom mnóstwo porad i wskazówek, jak udoskonalić grę. Niestety! Zanim wprowadzono choćby połowę, Ubisoft zażądał: „koniec czekania, HOMM trzeba niezwłocznie wydać!” Gdyby tak się stało, gra trafiłaby na rynek z masą błędów, które zabiłyby skutecznie grywalność. Sprawę postanowili ratować redaktorzy największych światowych wortali o grze wraz z rzeszą fanów serii. W ramach protestu przestano publikować informacje o Heroes V, a fora dyskusyjne zapełniły się upomnieniami skierowanymi do wydawcy. Poskutkowało. Choć premierę przesunięto na drugi kwartał, mamy przynajmniej gwarancję otrzymania produktu prima sort.

Piękno naturalne, choć wirtualne

HOMMV to przede wszystkim całkowite 3D. Obawiałem się go, dopóki nie włączyłem gry po raz pierwszy. Nie patrzcie na screeny, one nie oddają ani Might, ani Magic tego, co zobaczyłem! Pojedyncze liście falujące na wietrze, słońce muskające przezroczystą taflę wody, gdzieniegdzie mały króliczek kicający wśród gęstych źdźbeł trawy, zaś nad tym wszystkim szybujący majestatycznie ptak. A muzyka? To ponad dwie godziny podniosłych chorałów i urzekających brzmień, których nie powstydziłby się World of Warcraft, a sam Berlioz pokiwałby z uznaniem głową. Parę razy złapałem się na tym, że przestawałem grać, wsłuchany w melodię...

To nie koniec – w samych miastach też się sporo pozmieniało. Co prawda, jest ich nadal tylko sześć (Haven, Academy, Dungeon, Inferno, Necropolis, Sylvan), ale dzięki trzeciemu wymiarowi można się po nich spokojnie „przechadzać”. Zrezygnowano z codziennego odradzania się jednostek, wracając do cyklu tygodniowego, znanego z „trójki”. Generalnie, cała gra w dość wyraźny sposób odcina się od części czwartej, rozwijając tylko te elementy, które szczególnie spodobały się fanom serii.

Sporym przeobrażeniom, a właściwie pokaźnej redukcji, uległ również interfejs. Usunięto, skąd tylko się dało, wyskakujące okienka, zmniejszono też ilość wyświetlanych informacji na głównym ekranie gry. Chociaż i bez tych zmian wymagania sprzętowe są „nieco” dojmujące: okolice 2GHz i 768 MB RAM uważam tu za rozsądne minimum...

Single, multi, dwa bratanki

Części składowych kampanii dla pojedynczego gracza będzie tyle, ile miast – sześć. Łącznie dostaniemy ok. 30 misji, których ukończenie zajmie dwa razy tyle godzin. Gdyby i tego było mało, do wyboru będą pojedyncze scenariusze oraz własne mapki, stworzone w edytorze.

Sama fabuła nie wykracza nawet o milimetr poza sztywne kanony dark fantasy. Mamy imperatora, jego ukochaną i przerwany przez powstanie demonów ślub, który staje się pretekstem do rozpoczęcia wielkiej wojny. Jest tu dobro i zło, miłość i nienawiść, zbrodnia i kara... a nawet sięgający dalekich czasów spisek (układ?), który pragnie przejąć swą zgubną opiekę nad kwiecistymi ziemiami Ashan. Zzzz...

Większą wagę przywiązano do trybu multi. Przywitamy oczywiście starą znajomą, która od zarania rozgrzewa wszystkie smętne imprezy, pannę „Gorące Pośladki” (Hot Seats). To standardowy tryb offline - kilkoro graczy siada na przemian przy komputerze i rozgrywa swoją turę, aż do momentu, gdy jeden z nich zwycięży. Wsród opcji gier on-line mamy walkę na tury, starcie w czasie rzeczywistym (!), Ghost Mode (pozwalający na ograniczone działania podczas tury przeciwnika) oraz Duel Mode (czyli szybką potyczkę, z pominięciem aspektu ekonomicznego).

Mięso armatnie

Ze skrzyżowania modelu walki w Final Fantasy i HOMMIII powstał system, który wygląda bardzo efektownie, a mimo to nie zatraca walorów taktycznych. Walki odbywają się na kwadracie 10x8, bez względu na to, czy rozbijamy w pień grupkę łotrzyków, czy prowadzimy oblężenie miasta. Heros, chociaż zdobywa ekwipunek i umiejętności, nie bierze bezpośredniego udziału w bitwach, pozostając nadal „czarującą” ręką sprawiedliwości. Udoskonalony system inicjatywy pozwala lepiej zaplanować kolejność ataku oddziałów.

Oprócz siedmiu jednostek na miasto (80 jest w całej grze) i dziesiątek bohaterów do wyboru, czeka nas odkrycie, bagatela!, 40 zaklęć i 200 umiejętności dla bohaterów oraz 170 umiejętności dla armii. Zwolennicy dużych cyferek powinni być (chyba?) usatysfakcjonowani.

Teraz Polska!

Ciekawie, a nawet BARDZO ciekawie, zapowiada się polskie wydanie. Dubbing powierzono takim sławom jak Foremniak, Linda, Olbrychski, Okupnik czy Zborowski. W pudełku otrzymamy, prócz instrukcji i cedeka z grą, pełną wersję części trzeciej, soundtrack, poradnik, kartę pomocy podręcznej i dodatkowy krążek z mapami. Z kolei ci, którzy wysupłają dodatkowy grosz na Edycję Kolekcjonerską, dostaną w prezencie mapę świata w formacie A2, album z artami, film dokumentalny „making of”, a wszystko to zapakowane w solidną, drewnianą skrzynię. Toż to ekstaza dla gadżetomanów!

Rok temu, jeden z zagranicznych serwisów wyraził obawę, czy powstająca gra nie będzie po prostu Heroesami III w trójwymiarze. Twórcy zaprzeczyli:
„Chcemy wykorzystać najlepszy elementy z dwóch ostatnich części i odświeżyć wygląd całej serii, zachowując przy tym jej fundamentalne założenia.”
Takiemu podejściu mogę wróżyć tylko sukces.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Orelh

Ale nie kopiujcie recenzji gier, tylko sami piszcie prosiłbym Smile

. Ja sam pisałem recenzję K- Hawk Very Happy

jarekebab

całkiem całkiem

ale plagiat

arturforum

Nieźle. Choć to stary post ale warto sobie przypomnieć czasy, kiedy z niecierpliwością oczekiwano wydania gry. A i teraz warto sobie zagrać po takim czasie i odświeżyć wspomnienia.

mxxxz32

NO CAŁKIEM NIŹLE

Dylemat

Gra jest Bardzo fajna

Milka22

Ja też uważam, że ta gra jest całkiem fajna:)

duracef

polecam zdecydowanie

Remy

Seria swój punkt kulminacyjny osiągnęła przy trójce i nic więcej od tego czasu dobrego się nie zdarzyło :/

maceklodz

Bardzo dobra część. Widać, że twórcy wzięli lekcje z wydania części IV i następna, czyli V wyszła im na prawdę wyśmienicie.

GekiTrip

Co do mnie i tak Heroes III był najlepszy i nic tego nie zmieni szkoda że 3DO upadło bo sądzę że w ich rękach Heroes V byłby lepszy choć ten i tak jest dobry

dzako200

polecm dobra gierka

jack

Grałem w tą gre Smile

Bardzo fajna , znacznie poprawili grafike ale nie ma tej atmosfery to w 3 Razz

roko

Własnie zamirzam ją kupić Razz

Przekonaliscie mnie Smile

_________________
[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

rude_dude234

nie no, Heroesy to klasyka - kto nie grał, ten nie wie co to życie Razz

a piątka bardzo mi się podoba, bardzo ładna grafika, choć fabułą i pomysłami na scenariusze chyba i tak najbardziej przekonała mnie III